کد مطلب:36100 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
[صفحه 131] «مثل كسیكه دنیا را آزموده- و با امتحان و آزمایش حقیقت آن را بهدست آورده- همانند گروهی مسافر است كه در منزل و جایگاهی خشك و قحط زده باشند منزلی كه برای آنان سازگار نیست و لذا منزلی پر نعمت و ناحیه ای سبز و خرم را قصد كنند كه در چنین زمینه ای رنج سفر و دوری دوست، سختی راه و نامطلوبی و ناگواری خوراك را تحمل كرده و بر خود هموار می سازند تا به خانه ی وسیع و گسترده و به منزل و قرارگاه خود برسند آنان از اینهمه سختیها و ناراحتیها احساس درد و رنجی نمی كنند و هزینه و مخارجی را كه در این راه، هده دار می شوند زیان و ضرر نمی پندارند و چیزی در نزد آنان محبوبتر از وسیله ای كه آنان را به منزلشان نزدیك كرده و به قرارگاهشان برساند نیست» آری انسان دنیا آزموده چنین است او كاملا لمس كرده و فهمیده كه این منزل، منزلی خشك و فاقد نعمت و آب و گیاه است و منزلی در پیش دارد كه بسیار پر نعمت و شاداب و خرم است اكنون از دل بر كندن از این منزل نا مساعد و فاقد وسائل، چه نگرانی ای دارد؟ و از روی آوردن به آن منزل پر نعمت كه همه گونه وسائل رفاه و شادی فراهم است چهناراحتی خواهد داشت؟ چنین كسی اصلا دلبستگی به دنیا پیدا نمی كند و دلداده ی آن نمی شود. وقتی پیش از آنكه مرگ بیاید و او را از این دنیا جدا كند او خود دل از دنیا بر كنده و روی به جهان ابدیت گذاشته است، از آمدن مرگ نه تنها احساس ناراحتی نمی كند بلكه شادمانی خواهد داشت و از مرگ، كه او را بهنزل اصلیش می رساند استقبال كرده و با آغوش باز و چهره ی خندان آن را می پذیرد.
(انما مثل من خبر الدنیا كمثل قوم سفر نبابهم منزل جدیب فاموا منزلا خصیبا و جنابا مریعا فاحتملوا و عثاء السفر و فراق الصدیق و خشنونه السفر وجشوبه المطعم لیاتوا سعه دارهم و منزل قرارهم فلیس یجدون لشی من ذلك الما و لا یرون نفقه فیه مغرما و لا شی احب الیهم مما قربهم من منزلهم و ادناهم من محلهم
صفحه 131.